Epilepsie en andere aanvallen

Inleiding:

Aanvallen van bewustzijnsverlies of bewustzijnsdaling duiden op een gestoorde hersenfunctie als er geen sprake is van slaap.
Bewustzijnsverlies treedt op wanneer de zuurstofvoorziening van het hersenparenchym ( het werkzame weefsel van de hersenen) daalt onder 50% van de normale rustwaarde.

Daar de hersenfunctie direct afhankelijk is van het glucose aanbod, leidt ook hypoglykemie ( te laag glucose gehalte van het bloed ) tot een bewustzijnsstoornis.

Een acute cerebrale ( de hersenen betreffende ) circulatie stoornis, die het gehele hersenparenchym betreft, b.v. door een hartstilstand, leidt tot bewustzijnsverlies na circa 10 seconden. 

Tijdens narcose wordt bewusteloosheid bewerkstelligd door een interferentie met het celmetabolisme. Ook ontstaat bewusteloosheid door een functiestoornis van de formatio reticularis
(systeem van structuren in de hersenen, welke van belang zijn voor de instandhouding van het bewustzijn), b.v. door een schedeltrauma of een circulatie stoornis.

Bovenbeschreven toestanden hebben met elkaar gemeen dat de elektrische activiteit sterk verlangzaamd of zelfs geheel verdwenen is, met uitzondering van bepaalde stadia van de narcose.

In tegenstelling tot deze vormen van bewustzijnsstoornissen staan de vormen van acute bewustzijnsdalingen die berusten op epilepsie.
Deze gaan gepaard met overmatige cerebrale activiteit, verhoogd celmetabolisme en versterkte cerebrale circulatie.
 

Epilepsieën

Definitie:

De klinische verschijnselen van epilepsie zijn het gevolg van paroxismale (in aanvallen optredende) veranderingen van de elektrische activiteit van de hersenen , resulterend in een aanval
( insult ) waarvan de verschijnselen afhangen van de lokalisatie, de verspreiding en de intensiteit van de elektrische veranderingen.

Wanneer de elektrische veranderingen de formatio reticularis betreffen, is het gevolg bewustzijnsverlies of bewustzijnsdaling. Men spreekt van ‘vallende ziekte” als de patiënt aanvallen of toevallen heeft. Wanneer de elektrische veranderingen tot één hersendeel beperkt blijven, ontstaan verschijnselen die met de functie van dat hersendeel samenhangen zonder bewustzijnsverlies:

Focale ( partiële ) epilepsie

Een focaal-epileptische aanval kan secundair gegeneraliseerd worden doordat de abnormale elektrische activiteit zich over het gehele cerebrum ( de beide hersenhemisferen) uitbreidt, waarna alsnog bewustzijnsverlies optreedt.
 

Kernsymptomen van epilepsie

• aanvalsgewijs optreden van verschijnselen
   
• bewustzijnsverlies of bewustzijnsdaling
   
• onwillekeurige motorische, sensibele,  sensorische of psychische verschijnselen
   
• abnormale elektrische cerebrale activiteit tijdens de aanval. (EEG).

Primair gegeneraliseerde epilepsie:

Wanneer de hersenfunctie periodiek gestoord is zonder dat van een anatomische afwijking sprake is, spreekt men van primaire gegeneraliseerde epilepsie.

Secundair gegeneraliseerde epilepsie:

Van secundaire gegeneraliseerde epilepsie spreekt men wanneer men op grond van neurologische, psychische en diffuse EEG veranderingen tussen de aanvallen in een cerebrale beschadiging kan aannemen.

Focale ( partiële ) epilepsie:

De partiële of focale epilepsie is een symptoom van een lokale, doorgaans anatomische afwijking in de hersenen.

Epileptische aanvallen bij kinderen:

Gegeneraliseerde aanvallen  bij zuigelingen verlopen nogal eens met halfzijdige tonische (spanning van despieren) of clonische (onwillekeurige samentrekkingen van de spieren ) trekkingen en bewustzijnsverlies. Ook bewustzijnsverlies en ophouding van de ademhaling zonder trekkingen kunnen optreden. Een volledig grand mal insult ontstaat pas na het eerste levensjaar. Als oorzaak moet men vooreerst denken aan een metabole stoornis.

Een typische aanvalsvorm in het eerste levensjaar zijn de z.g. salaamkrampen ( syndroom van West: Een dokter in Kent U.K. in de 19^e eeuw die dit voor het eerst beschreef bij zijn eigen zoontje). Hierbij treedt een buiging van het hoofd en romp voorover  ( of bij het liggende kind het gestrekt optillen van de benen) op, met uitgestrekte armpjes, gedurende enkele seconden. De aanvalletjes herhalen zich in wisselende frequentie.
Kinderen met deze vorm van epilepsie zijn doorgaans cerebraal beschadigd en tonen een psychomotoreretardatie. ( Zowel mentaal als motorisch achtergebleven). Het EEG vertoont een karakteristiek beeld (o.a.multifocale pieken en hoge steile golven) dat hypsaritmie  wordt genoemd.

In het tweede tot vijfde levensjaar kunnen korte aanvallen van myoclonieën (onwillekeurige spiersamentrekkingen) en tonusverlies ( wegvallen van de spierspanning) optreden, waardoor het kind even valt en weer opstaat. ( syndroom van Lennox-Gastaut ). Ook deze vorm gaat meestal samen met cerebrale laesies ( hersenbeschadiging) c.q. ontwikkelingsachterstand.

Koortsstuipen ( febriele convulsies) zijn gegeneraliseerde epileptische aanvallen , in het begin van een ziekte met hoge koorts. Het optreden is vrijwel gebonden aan de leeftijd van 6 maanden tot 4 jaar.

HHE ( hemiconvulsies,hemiparese,epilepsie) – syndroom.
Dit betreft vooral kinderen tussen 6 maanden en 3 jaar, die tijdens een koortsige ziekte éénzijdige convulsies krijgen en in coma raken. Als het kind geleidelijk uit het coma is bijgekomen , blijkt een hemiparese (onvolkomen verlammingvan één zijde van het lichaam) te bestaan ,die min of meer blijvend is.

Benigne Rolandische epilepsie.
Dit is een vorm van focale epilepsie bij kinderen tussen 3 en 12 jaar, met voornamelijk nachtelijke aanvallen. Hierbij treden tonische of clonische trekkingen op in één lichaamshelft inclusief de gelaats- en keelspieren, met als gevolg een onvermogen tot spreken en speekselvloed. Het bewustzijn blijft intact. De aanvallen reageren goed op anti-epileptica en verdwijnen spontaan in de puberteit.
 

Status epilepticus

Wanneer epileptische aanvallen zich herhalen zonder dat het bewustzijn terugkeert, spreekt men van een status epilepticus. Dit is een levensbedreigende toestand, omdat door de herhaalde anoxaemia cerebri
 ( zuurstofgebrek in de hersenen ) hersenoedeem (ophoping van vocht in de hersenen) optreedt, het gevaar voor een verslikpneumonie ( longontsteking:acute, met hoge koorts gepaard gaande infectieziekte) bij iedere aanval toeneemt en vooral bij ouderen cardiale ( het hart betreffende) complicaties dreigen.

	Epilepsie: Open Directory Sites
	Hoofdmenu